तिमीहरु धेरै दाँत न तिखार

मलाई फेरी मासु खाने बिचार फर्केर आयो । साकाहारी हुनु त निकै गाह्रो पो हुँदोरैछ । सायद तपाईहरुलाई पनि यस्तै लागेर होला साकाहारी हुनु मन नपरेको । तर मासु नखादा भने जीउ चै एक्दमै हल्का भएको मलाई लाग्यो । हुन त मासु खानु चै ठिक होइन जस्तो लाग्छ । बिचरा कुखुरा, गाईगोरु, भैसी, बाख्रालाई हामीले हाम्रो उपभोगका लागि भनेर हुर्काउने गर्दछौ । कस्तो पापी हामी ! तर हामी बाच्नुको लागि भनेर मासु खाने गर्दछौ । यहि कुरा सोचेर चै मैले पनि होस् हौ अब देखि म पनि मासु खानु थाल्छु भनेर सुर कसेको छु तर एउटा खण्डमा !

म रहुन्जेल चै म कुखुराको मासु खाएर बाँच्छु तर मेरो कथा सकिसकेपछि चै मेरो हरेक पाटपुर्जा भोको गिद्धलाई चढाईनुपर्छ ।

मासु खान रुचाउने त्यी सबै मांसाहारी महानुभावहरु जसलाई आफु बाच्नुको लागि भनेर अर्काको मासु खानु चै कुनै आपत्ति नहुने तर फेरि आफु मरिसकेपछि आफ्नो जिउ चै भोको गिद्धलाई चढाईनु हुदैन भनेर जिउको चिन्ता पनि गर्ने? त्यो त साह्रै लोभी बिचार भयो नि । "आफुले अर्कासित केही कुरा लिईसकेपछि ज्ञानपूर्वक फिर्ता फर्काउनु पनि जान्नु पर्छ" भन्ने कुरा तपाई-हामी सबैले सानोमै सिकेको कुरा होइन र? यति ज्ञान हुदाहुदै पनि अनेक थरी निहुँ बनाएर कुरा बङाउने त्यस्ता स्वार्थी,मतलबी अनि लोभी महानुभावहरुलाई कुनै पनि कुराको मासु खाने कुनै अधिकार छैन !!! तिमी मोरामोरीहरु टोफु खाएर बसो ।